We współczesnym świecie kolęda jednoznacznie kojarzy nam się z Bożym Narodzeniem, ale niegdyś była po prostu śpiewnym życzeniem, dobrą nowiną. Nadchodzące przesilenie zimowe niosło ze sobą coraz więcej światła, a więc i nadziei na lepsze dni. Świat zaczynał kolejny cykl, niósł nowy porządek, światło miało zacząć dominować nad ciemnością. Słowianie obchodzili wtedy Szczodre Gody zwane też kolędą. Proces odbudowy świata to częsty motyw starych pieśni, stąd odnajdziemy w nich takich budowniczych, jak pszczółki czy zwiastunów nowego otwarcia takich, jak gołębie. W odradzającym się porządku kolędnicy, podobnie jak dziś, poczynali chodzić od sąsiada do sąsiada i składać życzenia gospodarzom. Te śpiewne prezenty zwane kolędami życzącymi wyrażały radość z odradzania się świata i miały niejako zaklinać rzeczywistość by ten proces przyspieszyć. W kolorowych, głośnych pochodach brały udział różne stwory takie jak kozy, turonie, anioły, diabły, śmierć. Wszystkie one miały swoją szczególną rolę w obrzędzie kolędowania i miały za swoją pracę otrzymać od gospodarza zapłatę. Pieśni traktujace o Bożym Narodzeniu także mają długą tradycję. Mówią o cudzie narodzin Jezusa Chrystusa i mają wymiar teologiczny. W jednym rzędzie z nimi stoją tak zwane pastorałki – pieśni prostego ludu. Tu tematyka religijna jest poszerzona o charakter obyczajowy, zawiera wątki pasterskie, wątki matczynej, czy ojcowskiej miłości, uniwersum narodzin i nowego życia, a także ludzkich przywar, lęków, odrzuceń.

Na spotkaniu będzie można nauczyć się zarówno kolęd życzących jak i bożonarodzeniowych. Sięgniemy po kolędy polskie, ukraińskie, białoruskie i bałkańskie. Porozmawiamy o ich specyfice a także motywach pogańskich i chrześcijańskich w nich koegzystujących. Zastanowimy się czy istnieje między nimi konflikt czy przeciwnie, uzupełniają się? A ponad wszystko będziemy wspólnie śpiewać.

Naukę konkretnych kolęd poprzedzą ćwiczenia z prawidłowej emisji głosu.